ΓΙΑ ΣΕΝΑ ,ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΛΕΙΨΕΙ ΟΣΟ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ... Πέντε χρόνια χωρίς τα χαμογελαστά σου μελιά μάτια να με κοιτάζουν...Μου λείπεις τόσο πολύ που πονάει αφόρητα κάθε σπιθαμή του κορμιού μου."Τι κάνεις κοριτσάκι μου,καλά είσαι;"...Η τελευταία σου φράση ακόμα ηχεί στα αυτιά μου.Πρώτη φορά στη ζωή μου από τότε που θυμάμαι που με αποκάλεσες έτσι.Λες και γνώριζες,ένιωσες πως έφτανες στο τέλος...Σε ρώτησα αν ήθελες να έρθω και είπες πως δεν χρειαζόταν,πως ήσουν εντάξει...Και την επομένη το πρωί εκείνο το τηλεφώνημα του πανικού,"τρέξε μήπως προλάβεις..." Δεν σε πρόλαβα όμως.Μισή ώρα νωρίτερα αν είχα φτάσει θα σε είχα προφτάσει...Το μόνο και το τελευταίο που ακούστηκε στους τοίχους του ψυχρού νοσοκομείου ήταν μόνο μια κραυγή,βγαλμένη κατευθείαν από την ψυχή!"ΔΕΝ ΣΕ ΠΡΟΛΑΒΑ!!!!"
Και από τότε εδώ και πέντε χρόνια μόνο σιωπή...Με τη σιωπή μου σου μιλώ όπου και αν βρίσκεσαι πια με την ελπίδα πως με ακούς και απλώνεις το βλέμμα σου πάνω μου,όπως τότε που ήμουνα μικρή...Πως μου χαρίζεις άλλο ένα σου χαμόγελο ζεστό σαν την καρδιά σου...Το να μου φύγεις τόσο σύντομα ήταν κάτι που ούτε καν σαν σκέψη δεν τόλμησε να περάσει από το μυαλό μου.Πίστευα πως θα ήσουν πάντα κοντά μου.Πώς να χωρέσει το μυαλό μια τόσο άτακτη και απρόσμενη φυγή;Ακόμη και το αντίο μας αγχωμένο και βιαστικό ήταν.Να προλάβουμε,να μην γίνει κάτι και δεν μπορέσουμε τελικά...Το πρώτο βράδυ της φυγής,εγώ ενα κουβάρι μαζεμένο σε μια γωνιά με ένα κλάμα βουβό,χωρίς καν δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια μου.Μα εκείνα που κυλούσαν στην ψυχή μου την έκαιγαν και αφήναν για πάντα εκεί τα σημάδια τους...
Θέλω να ξέρεις πόσο πολύ και βαθιά μου λείπεις,πως η απουσία σου από τη ζωή μου τα τελευταία πέντε χρόνια μου έχει στοιχίσει αφάνταστα πολύ.Ξέρω πως από εκεί που είσαι με βλέπεις,με βλέπεις και γελάς με τις χαρές μου και πονάς στις λύπες μου.Σου χρωστάω ένα Σ'ΑΓΑΠΩ που ποτέ δεν σου είπα...
" Χαμογελάς, στα μάτια σου γλιστράω δε με κοιτάς, μα πες μου πού να πάω πού να σε ζητώ, πού να σ' αγαπώ, πού να σε ξεχνώ...
Θέλω να καις, άστρο μου κι αν θες να με προσέχεις στις φτηνές μου τις στιγμές και από κει ψηλά, ρίξε μια ματιά πες μου πως βλέπεις τα δικά μου τα παράπονα..."